Op vrijdagmiddag 15 december 2023 ontving bestuurslid en secretaris van de Molenstichting Winsum, Catrienus Rouwé, een koninklijke onderscheiding. Deze werd uitgereikt door wethouder Mariette de Visser nadat het bestuur een moleninspectie in Molen de Aeolus te Adorp had gehouden. In het naastgelegen volle ijsbaangebouwtje hield de wethouder voorafgaande het opspelden van de onderscheiding onderstaande toespraak:
“Nee… Om nu te zeggen dat bezoekers aan Het Hogeland bij het binnenrijden van de eerste kern langs de N361 vanuit het zuiden -Adorp-een glorieus visitekaartje aantroffen? Bepaald niet. Jarenlang werd de entree van het dorp bepaald door een verkrottende, bouwvallige, door weer, wind en verwaarlozing getekende molen. Of iets wat daar in de verte nog op leek. Een doorn in het oog van niet alleen de Adorpers. Dat bezoedelde visitekaartje vervulde ook anderen met een mengeling van verdriet, onmacht en misschien ook wel woede.
Aeolus heette de kreupele man die amechtig bij binnenkomst van Adorp stond te treuren. Gegeseld door de elementen; verweesd en verwaarloosd. Het schilderachtige dorp-een van de oudste op de rij van wierden langs de voormalige Hunze – volkomen onwaardig. Een ontsierende puist. Of-zoals één van de bestuursleden van de Molenstichting Winsum het in de pers plastisch verwoordde: ‘een afgestompte sigaar’.
Het is na heel veel vijven en zessen dat de stichting die ik net noemde zich eindelijk eigenaar kon noemen van die ‘afgestompte sigaar’. We schrijven dan het jaar 2019. En daarmee gloort er eindelijk licht in het duister. Voor de Adorp en de Adorpers, natuurlijk. Voor Het Hogeland in het algemeen. En voor Aeolus in het bijzonder.
Vandaag is in dit verband een bijzondere dag. Vandaag zet de Molenstichting Winsum een kroon op een heel bijzonder project. Als een feniks herrezen, dat markante bouwwerk aan de poort van Adorp. In oude luister hersteld, molen Aeolus. Molenstichting Winsum: van harte!
Voordat het tot herstel kon komen, moest er flink wat water door het Reitdiep. Tegenslagen. Oplopende bouw- en materiaalkosten. Om die puzzel tot een goed einde te brengen, was doorzettingsvermogen, creativiteit, kennis van zaken en volhardendheid nodig. En daarmee komt de naam van Catrienus Rouwé nadrukkelijk om de hoek kijken. Het bestuurslid van de stichting dat zijn hart sinds 2008 aan dat typisch Nederlandse erfgoed heeft verpand. Dat mag een tamelijk verrassende zijstap van een kinderarts, verbonden aan het UMCG, worden genoemd.
Zijn liefde voor molens begon even buiten de grenzen van zijn woonplaats Onderdendam: bij molen de Zilvermeeuw. Wat volgde, was een tournee langs verschillende molens die Het Hogeland zo sierlijk en markant stofferen. Ondertussen groeide zijn kennis; wist hij de kneepjes van het vak van molenaar onder de knie de krijgen. De tournee én zijn gezonde nieuwsgierigheid en kritische zin resulteren uiteindelijk in 2010 in het behalen van het zo fel begeerde molenaarsdiploma.
Maar de klap van de molenwiek die hij in 2008 opliep, strekt verder: het bestuurlijke handwerk roept. Catrienus Rouwé treedt in 2011 toe tot de Molenstichting Winsum. Als secretaris krijgt hij het meteen volop voor de kiezen: molen Joeswert in Feerwerd en De Vriendschap in Winsum ondergaan stevige verjongingskuren. En beide projecten worden met goed gevolg afgerond. Hetzelfde geldt wat later voor de restauratie van de molen in Wetsinge. Die feiten zijn mede op het conto van Catrienus Rouwé te schrijven.
En vandaag dus de Aeolus. Dat schier onmogelijk lijkende project. Het wrak dat moest worden getransformeerd in wéér een Hogelandster parel. Dat die operatie tot een geweldig resultaat heeft geleid – iedereen hier zal het volmondig beamen – is óók een verdienste van de secretaris die zich als een terriër in het project heeft vastgebeten; die kundig en vastberaden de weg naar een tweede leven voor deze molen wist te vinden.
Ik ga met uw permissie even een stukje zuidelijk van de bebouwde komgrens van Adorp. Daar waar de contouren van de meanderende rivier Hunze nog duidelijk in het landschap zijn te herkennen. Het gebied geldt als een oase voor weidevogels. En zulke oases zijn op tal van plekken in onze provincie te vinden. Dat ze hier te vinden zijn, is mede te danken aan organisaties als de vereniging Wierde en Dijk: een samenwerkingsverband tussen agrariërs en vrijwilligers dat behoud en uitbreiding van van weidevogelpopulaties nastreeft. Voor die organisatie was Catrienus Rouwé jarenlang actief. In het veld én als gewaardeerde en gerespecteerde denktank.
Dat Catrienus Rouwé in een wat grijzer verleden twintig jaar vrijwillig actief was als medisch begeleider tijdens vakantiekampen voor kinderen met diabetes is verder tekenend voor zijn onbaatzuchtigheid en zijn betrokkenheid. Het is een lijst van wapenfeiten waarop hij met trots terug kan zien. Het is ook een lijst die verderop in het land, in onze Residentie, is opgevallen.
Ik vind het een eer te kunnen melden dat die wapenfeiten voor onze koning aanleiding zijn geweestt heer drs. C.W. Rouwé te Onderdendam te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje Nassau”.